Rozdział 13

Ten rozdział dedykujemy naszej czytelniczce Patiii ♥

*Naty*

Nie mogłam uwierzyć własnym oczom w drzwiach sali stał...
-TATA?!
On tylko stał z zaciśniętymi pięściami i wargami nabierając powietrza i wstrzymując oddech. Kiedy je wypuścił udawał opanowanego jednak po chwili wybuchł jak nigdy dotąd.
-Co wy do cholery robicie!?
-NNNNiiiiiiicccc?- wydukałam
-Jak to nic chyba widzę!
-Skoro widzisz to po co się pytasz!
-Maxi!-zwrócił się do mojego chłopaka.-Wyjdź stąd! Jesteś, jesteś, jesteś...
-Chłopakiem pana córki?-powiedział, ale po chwili tego pożałował.
-NIE! To znaczy tak , ale nie o to mi chodzi jesteś zawieszony w prawach pracownika na czas nieokreślony!-wykrzyczał po czym Maxi przytulił mnie i wyszedł z sali.
-Jak mogłeś go zawiesić ! - krzyknęłam
-Mogłem bo jestem jego szefem a twoim ojcem poza tym jak to jest możliwe że wy jesteście razem?
-A kto powiedział, że my jesteśmy razem?
-A nie jesteście ?
- Jesteśmy.
-No właśnie.
-Oj przestań tato !
-Jak mam przestać skoro to twój nauczyciel!
-Ale jest tylko dwa lata starszy!
-Dość! Nie będę tego więcej słuchał.!
W tym momencie rozległ się dzwonek na lekcję.
-Porozmawiamy w domu!-odezwał się tata.
-Dobra tylko mam pytanie.
-Jakie?
-Kto poprowadzi lekcję tańca?
-Ja . -powiedział z dumą.
Jak powiedział tak zrobił i lekcja była okropna. Po lekcji poszłam do domu i rzuciłam się na łóżko. Po chwili rozpłakałam się i wtuliłam w poduszkę potem zasnęłam.

*Francesca*

- Myślisz, że im się spodoba?- zapytałam kurczowo trzymając dłoń Diego  idąc w kierunku siedziby U-mix.
- Na pewno.- zaśmiał się.- Piosenka jest świetna i wyraża wszystkie nasze  uczucia.- powiedział, a ja spojrzałam na niego, że zdziwieniem, ale w środku, aż skakałam z radości. - W sensie...- zaciął się.- No, ze nasze uczucia, jakie niby mamy, jako para, no wiesz...- poprawił się, a mi od razu zrzędła mina. Wszystko, ok?
- Ta, ta...- westchnęłam.
Dalej szliśmy już w milczeniu...
Doszliśmy na miejsce i od razu udaliśmy się, do gabinetu naszych menadżerek, a tam daliśmy im płytkę z nagraną piosenką.
Kiedy zabrzmiały jej ostatnie niuty, obie spojrzały na nas z poważnymi minami, a po de mną aż ugięły się kolana.
Spojrzały na siebie, jakby wzrokiem, sobie coś mówiły i potem znów na nas.
- Jesteście genialni!- krzyknęła Angelica.
- Ta piosenka jest genialna!- dodała Linda, a mi ulżyło. Spojrzałam na Diego, który też sobie odetchnął... On także popatrzył na mnie, więc lekko się d niego uśmiechnęłam, a on puścił mi oczko.
- Musiałyście nas trzymać w takim napięciu?!- odezwał się w końcu do naszych menadżerek.
- Oj chyba nie pomyśleliście, że nam się nie spodoba...- zaśmiała się Linda.
- No wiesz...- westchnęłam.
- Ok, ok.- powiedziała Angelica, siadając za biurkiem.- Teraz nagrywamy teledysk, zaśpiewacie ją na koncercie, na którym będą wszystkie gwiazdy U-Mix występowały, wiele ten co roczny...- podniosła głowę znad papierów, a my przytaknęliśmy, że wiemy o co chodzi.- No i wtedy to sobie razem zaśpiewacie, będzie jeszcze większy szał, a potem... a potem cos się jeszcze wymyśli.
- Ok.- wzruszyłam ramionami. - Tylko ta piosenkę będziemy mieli zaśpiewać?
- Nie, nie.- machnęła ręka.- Angelica.- Ty jeszcze jakaś zaśpiewasz swoją.- wskazała na mnie. - I ty tez.- Wskazała na chłopaka.- Najlepiej jakieś nowe, a jak nie to najnowsze.
- Ja pracuje nad taką jedną nową.- powiedziałam.
- Super.- kobiety zaklaskały w dłonie.
- I ja w sumie też.- dodał chłopak.
- No i świetnie.- znowu klasnęły, a my tylko spojrzeliśmy na siebie z małymi uśmieszkami.

*Diego*

- Co dzisiaj robisz?- zapytałem mojej przyjaciółki, jak wyszliśmy z wytwórni.
- W sumie to nic, a co?
- Może pójdziemy na plaże? Jest śliczna pogoda.- zaproponowałem.
- Bardzo chętni.- uśmiechnęła się do mnie.
- Tylko chodź do mojego domu, weźmiemy jakieś ręczniki i koc, co?
- Ok.- zaśmiała się i ruszyliśmy.
Na miejsce dotarliśmy po niecałych 10 minutach, więc Fran zaczekała na dole w salonie, a ja zadeklarowałem, że pójdę na górę, zabrać rzeczy.
Kiedy przechodziłem obok pokoju mojej siostry, usłyszałem jej cichy płacz, więc bez pukana wszedłem tam... Naty leżała na łóżku, przytulając poduszkę i płakała. Usiadłem obok niej i spytałem.
- Co się stało? Czemu płaczesz?
- Nie płacze.- oderwała się od poduszki i usiadła, ścierając łzy.
- Przecież widzę. O co chodzi? Znam cię nie od wczoraj.
- Tata już wie, ze ja i Maxi jesteśmy para i zawiesił go w prawach nauczyciela.- ponownie się rozpłakała i wtuliła we mnie.
- Słabo... - zamurowało mnie.- Jak zareagował?
- Taty nie znasz?
- No nam...
- Krzyczał a co?- oderwała się na równe nogi.- I zawiesił go w prawach nauczyciela.
- Oooo... słabo.- kompletnie mnie zamurowało.
- Ok idź, bo Fran cię woła.
- Wcale nie.
- Ty głuchy jesteś. Idź! Chcę być sama!
- Dobra, dobra.- podniosłem ręce w geście obronnym i udałem się do pokoju po te rzeczy, po czym zszedłem do Włoszki i razem udaliśmy się na ta plażę.
Położyłem się na kocu, a Fran położyła głowę na moim brzuchu.
- Wiesz co?- odezwała się przerywając ciszę. - Myślałam, że to udawanie twojej dziewczyny będzie gorsze.- zachichotała.
- A nie jest tak źle co?- zaśmiałem się.
- Nie. Jesteś genialnym chłopakiem. - stwierdziła.- Nawet udawanym.- dodała.
- A ty jesteś bardzo fajną dziewczyną.- znowu się zaśmiałem.
Francesca przewróciła się na brzuch i spojrzała w moje oczy.
- Twoja dziewczyna będzie szczęściarą.- uśmiechnęła się.
- A twój chłopak szczęściarzem.- wyszczerzyłem zęby.- Ale teraz ja nim pobędę.- zaśmiałem się i ja pocałowałem.- Paparazzi mogą być wszędzie.- zaśmiałem się.
Położyliśmy się z powrotem na kocyku i leżeliśmy.

*Maxi*

Wróciłem wściekły do domu i nie mogłem znaleźć sobie miejsca chodziłem w kółko. Po przemyśleniach pomyślałem, że pójdę do Gregorio i z nim pogadam to nie chodzi nawet o prace tylko o to by Gregorio nie zabronił nam się spotykać bo na Naty zależy mi najbardziej na świecie. Po lekkim uspokojeniu wyszedłem z domu i ruszyłem w stronę miejsca zamieszkania Naty. Zapukałem do drzwi i otworzył mi nie kto inny jak GREGORIO .
-Dzień dobry.-powiedziałem
-Dla kogo dobry dla tego dobry.-odpowiedział naburmuszony.
-Chciałbym z panem porozmawiać.
-O czym?
-O mnie i o Naty.
-Nie ma żadnego ciebie i Naty!-krzyknął.
-Ale mi naprawdę na niej zależy. Bardzo ją kocham i nigdy bym jej nie skrzywdził. Wiem, że to trochę niestosowne bo jestem jej nauczycielem ale...
-Ale?
-Nie wiem co powiedzieć ale niech pan pomyśli kocha pan swoją żonę prawda?
-No tak ale co to ma do rzeczy.
-To, że gdyby pan był w naszej sytuacji to nie chciałby pan się z nią rozstawać.
-No nie chciałbym ale ty jesteś jej nauczycielem!
-Mogę zaraz nim nie być.
-Co chcesz przez to powiedzieć.
-To, że jeśli nie mogę być z pana córką tylko dlatego, że jestem jej nauczycielem to mogę zaraz nim nie być.
-Muszę to przemyśleć a teraz idź do siebie .
-Do widzenia.
-Do widzenia.
Poszedłem do domu i zmęczony zasnąłem na kanapie w salonie.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

NO TO MAMY 13. DŁUGO WYCZEKIWANY ROZDZIAŁ ALE W KOŃCU SIĘ POJAWIŁ. MAMY NADZIEJĘ, ŻE SIĘ PODOBA I PISZCIE W KOMENTARZACH CO SĄDZICIE I DO NASTĘPNEGO ROZDZIAŁU:***

LOVCIAM NAXI
LOVCIAM DIECESCE
,<33333333